13. Kontrola

-Dlaczego płaczesz? - spytała się, spoglądając na jego już czerwone oczy od płaczu.
-Nie udało mi się ciebie ochronić - zawył, kładąc głowę w jej piersi.
-Ale przyszedłeś prawda? - dziewczyna podniosła się do pozycji
siedzącej i przytuliła chłopaka - to się liczy...
Chłopak wtulił się w jej poranione ciało. Przeklinał się, że nie umiał jej
ochronić i dziewczyna jest teraz w takim stanie.
-Wszystko będzie dobrze Natsu... - powiedziała przesłodzonym głosem i wyjęła
nóż, który skierowała na plecy, nic nie świadomego chłopaka -
już niedługo nie będziesz czuł tego smutku...
Blondynka spojrzała z obrzydzeniem wymalowanym na twarzy w stronę Natsu.
Podniosła nóż lekko w górę, by ugodzić chłopaka w plecy. Zamachnęła się i...
-Natsu! - po całym pomieszczeniu rozległ się głos Happiego. Heartfilia
szybko schowała nóż do tyłu. Różowowłosy podniósł głowę do góry, spoglądając
w stronę schodów. Niebieski kocur sfrunął z drugiego piętra - Lucy nie ma na gó.. -
nie zdążył dokończyć, ponieważ uderzył w powietrze i opadł na ziemię, masując
się po głowie.
-Co jest grane? - spytał się zdziwiony i podszedł do wyjścia. Dotknął łapką
czegoś niewidzialnego, co stawiało opór i nie dawało przejść.
-Co się stało Happy? - różowowłosy podszedł do kota. Miał zamiar go dotknąć
lecz przeszkodziła mu niewidzialna bariera, która oddzielała ich od siebie.
-Ej?! Czemu nie mogę przejść? - krzyknął wściekły Dragneel i chciał uderzyć
barierę magią, lecz uderzył tylko pięścią - Co jest do cholery?!
-Co się stało Natsu? - blondynka spojrzała na chłopaka.
-Nie mogę używać magii! Co jest do cholery grane?!!! - chłopak wydarł
się na całe pomieszczenie. Odsunął się kilka kroków i nadymał policzki.
-Karyū no Hōkō! - krzyknął, ale jedynie wypluł ślinę, która poleciała na
barierę i spłynęła po niej.
-Fu! To obrzydliwe Natsu! - krzyknął Happy.
-Cicho bądź! - odpowiedział i spojrzał na kota - jak mamy się stąd wydostać?
-Musimy jakoś dać radę... - westchnęła Heartfilia i spróbowała wstać.
Chłopak odwrócił się i podbiegł do dziewczyny.
-Nie wstawaj. Znajdę wyjście obiecuję - różowowłosy wziął ją w ramiona i
położył przy ścianie - musisz odpocząć...
-Natsu...
-Happy! Spróbuj znaleźć wyjście i sprowadź tutaj Wendy! - rozkazał exeedowi, który
rozłożył skrzydła i zniknął im z oczu krzycząc: Aye.
Salamander westchnął i spojrzał na rany dziewczyny. Zacisnął mocno
zęby, by po chwili westchnąć. Zdjął swoją kamizelkę i zaczął rozrywać na strzępy.
-Co ty robisz? - spytała się, spoglądając ze zdziwieniem.
-Muszę zatamować krwawienie - blondynka ucichła, zdając sobie sprawę, że
na prawdę jest poważnie ranna. Różowowłosy wziął jeden koniec materiału
do ręki, a drugi w zęby i rozerwał go. Wziął jeden pasek i jak najdelikatniej
dotknął jej prawego uda, gdzie znajdowała się spora rana. Lucy była
bardzo delikatną istotą; bał się, że może ją jeszcze bardziej zranić.
Chwycił końce szmatki i związał je w supełek. Następnie opatrzył
w ten sposób większe rany. Gdy skończył spojrzał na blondynkę, która
leżała z zamkniętymi oczami. Przyłożył głowę do jej piersi. Uśmiechnął się
słysząc choć powolne, to regularne bicie serca. Odchylił się od niej i
spojrzał na jej spokojną twarz, na której widniały rany i siniaki.
Zacisnął mocno pięść i uderzył nią z całej siły w ścianę, niedaleko
głowy blondynki.
-Co się stało? - spytała. Nagły trzask wybudził ją ze snu. Spojrzała
na twarz Salamandra, z której łatwo można było wyczytać złość.
-Natsu... już spokojnie. Jestem tu. Przyszedłeś po mnie... - podniosła
rękę do góry i pogłaskała jego policzek, przy czym uśmiechnęła się -
to mi wystarczy.
-Ale... jesteś w takim stanie... To wszystko moja... - nie zdążył dokończyć, bo
blondynka chwyciła jego głowę i przyciągnęła do swoich piersi, tuląc go mocno.
-Zamknij się... - szepnęła, wtulając głowę w jego różowe włosy.
-Ale...
-To moja wina. To dla tego, że jestem słaba... - Dragneel poczuł coś mokrego na swojej
głowie. Podniósł się lekko, zauważając, że jego partnerka płacze. Otarł jej łzy
koniuszkiem palca.
-Teraz to ty się zamknij. Jesteś silna - powiedział i oparł czoło o jej głowę -
przecież uciekłaś sama.
-Tak na prawdę to nie uciekłam... gdy się obudziłam drzwi od celi były otwarte...
i żadnej żywej duszy wokół. Chyba... Jose planował to od początku - Lucy odsunęła
się od Salamandra i oparła głowę o ścianę - tylko po co?
-Nie wiem... ale nie zamierzam tu bezczynnie czekać - różowowłosy wstał i otrzepał
spodnie - spróbuję znaleźć jakieś wyjście. A jeśli spróbuje zaatakować
spiorę go na kwaśne jabłko. Nie dam cię znów skrzywdzić...
Dobrze wiesz dlaczego cię wypuściłem... - w jej głowie zabrzmiał niski głos.
-Kto tu jest? - spytała cicho, spoglądając na wszystkie strony. Nagle przed
jej oczami zapanowała ciemność. Przestała czuć i słyszeć...
Nie martw się. Nie musisz się niczym przejmować... - głos rozchodził się
w pustce. Taki... sztuczny, bezuczuciowy...
Nagle przed jej oczami ukazał się widok zabierający dech w piersiach.

Unosiła się w powietrzu. Wokół niej błyszczały gwiazdy tworzące konstelacje.
Pod sobą widziała kulę ziemską. Ogromną kulę, która teraz była na wyciągnięcie
ręki. To było przepiękne. Była tak oszołomiona, że nie umiała wydusić z
siebie jakiegokolwiek słowa.
-Gdzie jestem? - odezwała się czekając na odpowiedź, która nie nastąpiła.
Znajdowała się w wielkiej pustce, nie mając pojęcia co się teraz dzieje z jej ciałem.

Blondynka otworzyła oczy, a na jej twarzy wkradł się przerażający uśmiech.
Wstała opierając się o ścianę i wyjęła nóż z pokrowca. Wycelowała w chłopaka, który
stał do niej tyłem i rzuciła w jego stronę. Różowowłosy wyczuł niebezpieczeństwo i
przesunął się, odwracając w jej stronę.
-Ups... - zaśmiała się i wyjęła kolejny sztylet - nie trafiłam.
-Lucy... - chłopak kompletnie nie wiedział co się dzieje. Dlaczego ona celowała
w niego nożem? - c-co ty ro-robisz?
-Ne Natsu... - mówiła przesłodzonym głosem, kierując się w jego stronę i bawiąc
się nożem - pobawmy się...
Dziewczyna podbiegła do niego i zamachnęła się w jego stronę, jednak Salamander
zrobił zgrabny unik. Obróciła się wokół własnej osi i w bardzo szybkim tempie
machnęła nożem. Różowowłosy tym razem ledwo zrobił unik i kilka różowych
kosmyków opadło na podłogę.
-Lucy co ty robisz? - krzyczał, ale ona odpowiadała tylko psychopatycznym
śmiechem i atakowała go coraz szybciej. To wszystko wyglądało jak sen...
jak koszmar.  Nigdy nie znał takiej Lucy! To nie mogła być jego Lucy!
W pewnym momencie nie zdążył zrobić uniku i musiał ją odepchnąć ramieniem.
Dziewczyna upadła na ziemię. Jęknęła a na jej twarzy pojawił się grymas bólu.
Nie rozumiał dlaczego to robi. Jej stan jest poważny a ona zachowuje się
jakby nic się nie stało. Blondynka zacisnęła mocno zęby i wstała.
-Lucy przestań! - krzyczał, próbował jakoś do niej dojść.
-Jeszcze nie zrozumiałeś? - powiedziała i spojrzała na niego z drwiną na twarzy -
ja nie jestem Lucy, którą znasz!
...
-Natsu-kun.. i co teraz zrobisz? - spytał się mężczyzna. Miał na sobie fioletowy
płaszcz i charakterystyczne spiczaste buty. Siedział w mrocznym pomieszczeniu
i przypatrywał się kryształowej kuli z której obserwował wszystko. -
zabijesz ją? A może dasz się zabić? Nie mogę się doczekać co będzie dalej.
-Jose - w pokoju rozbrzmiał kolejny głos. 
-Czego chcesz? - odezwał się, wiedząc, że mężczyzna stoi za nim.
-Pozwoliłem ci się zabawić, ale podałem jeden warunek. Mag gwiezdnej
energii nie może umrzeć. Jest mi potrzebny.
-Oczywiście, oczywiście - Jose definitywnie nie przejmował się jego słowami.
-Mogę w każdej chwili przerwać czar. Pamiętaj o tym... - to były jego ostatnie słowa,
nim zniknął w mrocznej mgle.
 ...
-Kim jesteś? - wykrzyczał, trzymając za jej nadgarstki. Blondynka prychnęła i 
podcięła mu nogi. Zamachnęła się, ale w ostatnim momencie zatrzymała 
sztylet przed jego szyją.
-Jesteś słaby... - powiedziała, skrywając twarz za włosami - jeśli nie potrafisz
uratować siebie, nie myśl, że uda ci się uratować ją. - na jego tors spadło kilka
kropel. Spojrzał na Heartfilię, która płakała.
-Ty płaczesz? - spytał się, spoglądając na jej zdziwioną twarz.
-C-co? - odsunęła się od niego i wytarła łzy. Dragneel uśmiechnął się i
skoczył na dziewczynę. Przycisnął ją do ziemi, trzymając za ramiona.
-Lucy! Wiem, że mnie słyszysz! Odezwij się! 
-Ona cię nie słyszy! - warknęła i plunęła na niego. Korzystając z okazji, chwyciła
z powrotem sztylet i przecięła jego ramię. Różowowłosy syknął. Odsunął się,
trzymając za ramie, z którego skapywała krew. 
Zabij go... Nie miej litości... 
-Zamknij się! - krzyknęła blondynka, trzymając się z głowę.
Zrób to... on jest winien wszystkiemu...
-Nie rozkazuj mi... - szepnęła tym razem, obracając nożem - będę robić 
co będę chciała.

-Co tu się właśnie stało? - spytała się Levy, zakładając bandaż Grayowi.
-Nie mam pojęcia. Ała... - jeknął, gdy McGarden zbyt mocno przycisnęła opatrunek.
-Przepraszam... 
-Nie wiem dlaczego Salamander tak nagle uciekł - powiedział Gajeel 
spoglądając w stronę gór - ale mam zamiar się tego dowiedzieć.
 -Niby jak chcesz tego dokonać? - spytała się Erza.
-E...
-Ej!!! - rozmowę przerwał krzyk Happiego, który leciał tak szybko, że nie
zdążył się zatrzymać i wylądował twarzą w ziemi.
-Co się dzieje Happy? Gdzie Natsu? - Levy podeszła do kotka.
-Natsu znalazł Lucy, ona jest w strasznym stanie i... oni są zamknięci 
w takim zamku... - próbował wytłumaczyć, co średnio mu wychodziło.
 -Polecę po nich z Lilym - wskazał na czarnego Exedda, który stał koło niego.
-Niby co chcesz sam wskórać? - zadrwił Gray, trzymając się za obolały bok.
-Na pewno więcej niż ty kaleko. I z Lilym będziemy tam o wiele 
szybciej niż pieszo - czarnowłosy odwrócił się w stronę Marvell - Wendy lecisz ze mną.
-D-dlaczego ja? - spytała się zdziwiona.
-Po pierwsze ty też masz Exeeda, po drugie niebieski kocur powiedział, że
Lucy jest poważnie ranna.
-Ale...
-Lećcie - powiedział mistrz, podchodząc do nich - Gajeel ma rację. 
To zapewne kolejny chory plan Jose i trzeba tam dostać się jak najszybciej. 
-Dobrze...- szepnęła Wendy.
-Ja polecę z Happym - Erza, wstała podpierając się mieczem.
-Hai - Exeedy rozwinęły skrzydła i wraz z smoczymi zabójcami i Tytanią
polecieli na ratunek Natsu i Lucy

~*~

Ohayo! Po pierwsze chcę przeprosić za to, że rozdział się spóźnił i do tego
daję wam taki krótki. Przepraszam ale ostatnio nie mam weny, a chciałam wam
dać już ten rozdział >.< Błagam nie bijcie! W następnym wszystko już powinno
być wyjaśnione. Aha i jeszcze ważna informacja: od teraz rozdziały będą 
wstawiane w niedziele a nie w soboty. Do zobaczenia!